slang from Sophiatown

Op de terugreis vond ik nog een prijslijst van Kofifi kafe. De plek waar Hans z'n eerste optreden had in Johannesburg en de een plek de jazzhistorie van Johannesburg in ere wordt gehouden. Achterop de prijslijst staat een lijstje met woorden uit Sophiatown Ik wil jullie deze niet onthouden.

Sophiatown Lingo

Jozi – Johannesburg

Kwela – Street Music based on the penny whistle
Pathe Pathe – Touch touch, dance form generated by kwela

Odin – popular cinema in Sophiatown

Dolly Rathebe – Famous 50’s J singer and film actress
Bra’- Brother

Ousie – Woman

Tjerrie – Girl

Laanie – Leader

Kleva – Cityslicker, Wiseguy

Outie – Gangster

Jaapies – Police

Mang – Prison

Bozza – Boss
Shebeen – Informal bar often run by a woman

Buckshot Mbamba – Traditional beer served in Spophiatown

ShebeensMotsie – Girlfriend

Ginger Cakes – Police

Smaak Djou – Like/Love you

Mqombothi – Shebeen beer

Tsotsi – Gangster

Shuga – Money

Amerikana – Sophiatown gang who wore American-styled clothing

Makeba – Miriam Makeba, a jazz diva famous in Sophiatown

Asihambi – We will not move
Moegoe – Greenhorn

St Louis – Black and white tone shoes

Tchee my bietje koek daa – Give me a drink

toerist

Na een week hard werken eindelijk tijd om de toerist uit te hangen. Hans moest gaan opnemen met Quaz, dus Sander en ik konden op pad. Newtown is een fijn gebied om als toerist rond te lopen en Maria liep een klein stukje mee. Ik heb me laten verleiden tot het kopen van ontzettende Afrikaanse kitsch. Een groen / oranje tafellamp gemaakt uit beads (kralen).
Daarna zijn tegen alle advies naar het Africa Museum geweest. Een rommelig museum met onder andere een expositie over de Treason Trials. Dit zijn de processen tegen de ANC leiders uit 1956 en later. Het leuke van deze tentoonstelling is dat de Treason Trials in de Drill Hall plaatsvonden. En dat is de plek waar nu onze expositie hangt. Het hoogte punt van het museum zie je op de foto. Vanuit het niets deze geweldige expo over fotografie. Kleurrijker kan je het niet maken!

Omslagen

Twee omslagen van Book To Be. Deze twee zij allebei van de zaterdagochtend-workshop in de bibliotheek. Zo gauw ze doorhadden dat ze zelf op de foto konden, wilden vooral de wat oudere meisjes, zoals deze twee, graag op de voorkant. Het zijn echter niet de dagboekverhalen zoals we die in Nederland kennen. Klik op de foto om de flaptekst te lezen.

De omslagen van de gevangenen van de Krugersdorp gevangenis laten nog even op zich wachten: het herschrijven van de omslagteksten naar 200 woorden vergt meer aandacht en tijd dan we hier kunnen opbrengen. We besluiten om de omslagen in Nederland te maken, en ze op te sturen, zodat Molemo, Reggie of Enzo ze naar de gevangenis kunnen brengen. Jammer dat we niet bij die uitreiking kunnen zijn...ik zou graag de gezichten van de mannen zien als ze hun boek in hun handen krijgen.

Bonfire of the Vanties

Als een reactie op ons project in Nederland, het foto-cheque-foto project met de nageschilderde Molemo, heeft Molemo uitnodigingen gestuurd en affiches opgehangen voor the Bonfire of the Vanities. Het plan is dat mensen boeken meenemen en doneren aan de Keleketla! bilbiotheek. De bibliohteek is afhankelijk van giften van mensen. Hun collectie is nog net zo groot, en vooral voor de wat jongere kinderen mag de keuze wel wat uitgebreid worden. Het publiek is echter vooral ook uit de buurt, de kinderen van de workshop, de vrienden van de Keleketla!, dus de logica dat zij veel boeken meenemen is niet zo groot; zij zijn juist de bezoekers van de bibliohteek.

Het signaal is echter wel duidelijk, breng de boeken mee, stuur ze op, zodat de kinderen blijven komen, en de bibliotheek een safe-haven blijft. Dus: kijk in uw kast, engelse boeken, en vooral kinderboeken: niet weggooien: opsturen.

nog meer foto's op facebook

http://www.facebook.com/chris.gribling En nog meer nieuwe foto's

Book To Be uitreiking

Donderdagavond 18.30u, opening van onze fototentoonstelling (photo-cheque-photo), het Bonfire of the Vanties vuur van Molemo en de uitreiking van de Books-to-be aan de kinderen die aan de workshop mee hebben gedaan.

Zogauw de kinderen hun boek op tafel zien liggen beginnen ze te glunderen van trots. Hoewel hun eigen exemplaar pas om 19.00 uur uitgereikt wordt, willen ze het presentatie-exemplaar haast niet loslaten. We besluiten maar te beginnen met de uitreiking van de Books to be, nog voor de toespraak/ opening van Maria Kint (Cultural Development Trust)

De kinderen zijn waanzinnig trots, we nodigen ze een voor een uit op het podium te komen en ieder krijgt afzonderlijk applaus. De ouders van de kinderen houden zich erg op de achtergrond, jammer genoeg. De kinderen ontlenen duidelijk zelfvertrouwen en eigenwaarde aan hun 'boek', ik hoop dat hun ouders dat ook zien. Misschien zijn ze te beschroomd om een stel blanke mannen uit Nederland aan te spreken, maar ook de jongens van Keleketla! vertellen dat de ouders zich zelden laten zien in de Bibliotheek.

Nieuwe Foto's op Facebook

Check de site!!!

http://www.facebook.com/album.php?aid=27100&id=1656676919#!/chris.gribling

Soweto

Eindelijk een dag de toerist uithangen! We waren er aan toe. Aangekomen in Soweto zijn we naar Vilakzistreet gegaan. Soweto is de enige stad met een straat waar TWEE nobelprijswinnaars hebben gewoond. Bisschop Tutu en natuurlijk Nelson Mandela. We hebben er een bezoek gebracht aan het Nelson Mandela House. Het huisje wat Nelson Mandela zelf heeft gebouwd in 1946 en woonde voordat hij werd gearresteerd. Zijn tweede vrouw Winnie heeft er een lange tijd gewoond. Luisterend naar de verhalen, was dat geen pretje. Regelmatig werd het huis beschoten door de politie. Er was een video te zien met een interview met de drie dochters van Nelson Mandela. Hieruit blijkt dat de meisjes regelmatig uit logeren moesten, omdat Winnie weer eens opgepakt werd. Wat er ook over Winnie Mandela gezegd wordt. Haar rol is erg belangrijk geweest en dat zie je ook terug in dit museum.

Daarna naar het Hector Pieterson Museum. Hector Pieterson was een scholier van 13 die per ongeluk neergeschoten werd tijdens de opstand van de scholieren in 1976.

http://www.travelbeat.net/selfdiscovery/images/464px-Soweto_Riots.jpg De foto van de neergeschoten HectorPieterson haalde alle voorpagina's. Deze foto is een symbool voor verzet tegen de apartheid geworden. Je wordt niet vrolijk van het feit dat soldaten zonder pardon op kinderen met scherp schoten. Dit terwijl het een geweldloze demonstratie was.....

broodje kapsalon

Tegenover Het Madela House in Soweto ligt Nelsons Mandela's Family restaurant. We hebben daar genoten van een fijne lunch. Een "Kota". Dit is het favoriete voedsel van de gemiddelde man in Soweto wordt ons verteld. Op het moment dat we dit navragen reageren alle mannen. 'Yeah, that's good food'. Het is een broodje met friet worst, nog meer worst, veel saus en achaar. Een Zuid Afrikaans broodje kapsalon dus!

PRIJS

Gisteren werden we gebeld met het goede nieuws dat we de Ad Vinke Prijs hebben gewonnen. Dat is mooi! Zeker als je in Zuid Afrika aan het werk bent.

http://www.brabantsdagblad.nl/regios/tilburg/6261069/Tilburg-Cowboys-winnen-de-Ad-Vinkenprijs.ece

Keleketla! (the song)

Woensdagmiddag ben ik met Quaz naar die Boekehuis getogen. Dit is een Afrikaanse boekwinkel, annex literaire ontmoetingsplek, gelegen naast de nasionale omroep SABC. Onlangs ben ik gevallen voor de unieke charme van de Afrikaanse poesie, dus kon ik daar mijn hart ophalen.

We hebben aan een tafeltje in de schaduw van wat bomen samen geschreven aan Keleketla! (the song), wat erg fijn was om te doen. We begrepen elkaar onmiddelijk en we hadden maar weinig tijd nodig om tot een afgeronde tekst te komen.
Vanmiddag gaan we opnemen bij een vriend van Quaz, zodat we een hitsingle van formaat mee naar huis nemen.
Veel kan ik er nog niet over zeggen, maar houd youtube in de gaten, want K-Black & Small zijn de 'making of'' aan het maken.
Als het een beetje meezit ben ik hier spoedig wereldberoemd en Quaz ster in Holland....

Expositie inrichten

Terwijl Hans met Quaz op pad is om samen een performance voor te bereiden, richten Chris en ik de expositie in van ons project op Festival Mundial, waar we mensen vroegen om geld te geven aan een goed doel via een grote cheque. We willen de 173 foto's graag ophangen op de glazen wand, maar zien dat het glas wel erg vies is. Terwijl we de galerie aanvegen, en de restanten van het vorige feest opruimen, haalt een van de Keleketla! jongens spullen om de ruiten schoon te maken. Chris en ik zijn even zoet met ramen wassen en hangen dan de foto's op. Alles bij elkaar duurt het veel langer dan verwacht, en ons plan om even wat door de buurt te lopen met een van de jongens valt in het water.

We balen er een beetje van dat we vanavond nog de ingelastte workshop van donderdag in de gevangenis moeten voorbereiden. We zijn voor ons gevoel wel erg veel aan het werk.

Ook aan de Book to be boekjes moet nog het een en ander gebeuren voordat we ze donderdagavond kunnen uitreiken aan de schrijvers.

Multicultinight

Ethiopisch eten met Molemo en haar vriend Ben.

Terwijl we met de hand uit dezelfde schaal eten hebben we het de hele avond over politiek. Ben heeft politicologie gestudeerd en vraagt ons helemaal uit. De gemoederen lopen soms hoog op.

De discussie eindigt in een Duitse Kneipe om de hoek, alwaar voetbal (AC Milan) gekeken wordt door militairen in een schotse kilt en we geserveerd worden door een ober met een Australisch accent.

Hope

Veilig in de handen van Reggie zijn hebben we op maandagochtend een workshop in de gevangenis in Krugersdorp gedaan. Nadat we door een veiligheidssluis werden gevoerd en licht werden gefouilleerd kwamen we in de bezoekzaal. Toen we binnen kwamen keken 23 mannen in oranje pakken ons verwachtingsvol aan. Voor de gevangen was het net zo speciaal als voor ons. In deze gevangenis gebeurt nooit iets. De gedetineerden spenderen hun tijd in saaiheid. Dus gasten uit Europa zijn een bijzonder welkome afleiding. Het was de jongens bekend dat we ‘boeken gingen schrijven’. En net als de kids van Keleketla!, was onze workshop voor deze mannen ook een lichtpuntje. Een strohalm van hoop om zo misschien wel beroemd te worden. Allen waren ze gretig om hun verhaal vertellen. Zowel wij als Reggie hebben zelden zo’n gemotiveerde groep gehad. Op het moment dat we vroegen of ze iets wilde schrijven, gingen ze als gekken aan de slag. Enkelen hadden hun boeken al klaar. Deze moet dan wel teruggebracht worden naar 200 woorden.. Lopend en lezend door de zaal werden we niet vrolijk van de verhalen. Ook hier krijg je niet zomaar 20 jaar gevangenisstraf. Het is heel raar om te zien dat deze zware jongens hun verhaal willen delen. En Book to Be zien als een manier om misschien wel ontdekt te worden. Ook hier was de workshop een moment van rust in de hectische wereld van deze mannen. Waar Keleketla een ‘safe haven’ is in Youbertpark, is dit moment een ‘safe haven’ voordat deze gasten weer terug gaan in hun rauwe werkelijkheid. Ik ben blij dat na afloop van ons bezoek wij weer linksaf mochten richting de sluis en de zag met gemengde gevoelens de jongens de gang in lopen naar de andere kant van het hek.

Wits University

Vanochtend bracht ik een bezoek aan de Wits school of Arts. Ik werd ontvangen door David Andrew, senior lecturer, en verantwoordelijk voor zowel het eerste jaar, als de onderwijs-inhoudelijke ontwikkelingen voor de gehele opleiding. Al lopend door het gebouw passeerden er veel thema's, van toelatingen, assesments, grote van klassen, aansluiting bij de beroepspraktijk, overlap en samenwerking tussen verschillende afstudeerrichten, etc. Eerste indruk is dat de opleiding vooral heel veel overeenkomsten heeft. Het is zelfs bijna absurd dat de lokalen, de studenten, de sfeer zo overeenkomt. Het allergrootste verschil is uiteraard niet de opleiding zelf, maar de context van de stad waar de opleiding is gevestigd. Een oud klooster aan de rand van Breda is natuurlijk een ander verhaal dan een streng beveiligd gebouw midden in Johannesburg. De stad zelf is hier voor velen een belangrijke, zelfs dominerende factor in het werk. Ook in het werk van Molemo zie ik die link, steeds de wens en noodzaak om jezelf te positioneren ten opzichte van de omgeving, met al zijn problematieken en geschiedenis. Vanuit dat oogpunt is ons bezoek hier zeer verrijkend. De logica om beeldende kunst/ontwerp in te zetten om onderdeel te zijn van de maatschappelijke structuur, de problematiek, maar ook de lol van de context is ook voor mij altijd zeer groot. Ons project in de gevangenis en Keleketla! Biliotheek is daar voor mij een geweldige boost om daar mee door te gaan.

Safe in Prison

Maandag hadden we onze tweede workshop @ Krugersdorp Prison. Ik ben nog nooit in een werkende gevangenis in Nederland geweest (braaf hè?) Laat staan in Zuid Afrika.
Doordat er geen apparatuur, laptops, fototoestellen en telefoons toegestaan zijn in de Krugersdorp gevangenis moeten we het doen met een foto van de buitenkant. Deze workshop wordt mede mogelijk gemaakt door de Khulisa. Een NGO met onder andere een reclasserings opdracht. http://www.khulisaservices.co.za/home.ashx
Reggie was 'Our man inside'. Reggie (foto op Facebook) was een leraar op een basisschool. Nu werkt hij voor Khulisa en draait onder andere reïntergratie projecten in gevangenissen. Ik heb veel docenten gezien in mijn leven en ken veel sociaal werkers. Maar Reggie is echt een van de beste die ik ooit gezien heb. Het natuurlijk overwicht waarmee hij de gevangenen aansprak, zorgde ervoor dat wij als CowBoys ons helemaal veilig voelde in deze overbevolkte gevangenis. Meer volgt.......

souvenirs

Zaterdagavond waren we per ongeluk getuige van de viering van het chinees nieuwjaar Chinatown. Helaas hadden we geen fototoestel bij ons. Zondag begon als een werkdag waarbij we de verhalen van de kinderen hebben verwerkt.
's Middags hadden we eindelijk tijd om souvenirs te kopen voor onze vrienden en kinderen. Hans heeft in tegenstelling tot Sander en ik geen behoefte aan rommelmarkten. Daarom gingen S en ik alleen. Zoals je ziet op de foto werden wij met open armen ontvangen door de verkopers. En ze waren nog blijer dat we met een lege beurs vertrokken. Even geen verhalen, maar gewoon relaxen is ook erg fijn.

Kids in Keleketla!

boekomslagen

De workshop is geweldig, de kinderen zijn snel driftig aan het schrijven. We enthousiasmeren ze met de belofte dat hun verhalen ook in Nederland verder verspreid zullen worden, en dat ze met een beetje geluk ook post krijgen uit Nederland via de responsecard die in de boekjes zullen zitten. Ze voelen zich al een beroemde schrijver, en de sfeer is geweldig en er wordt enorm geconcentreerd geschreven. Overal zitten schrijvende kinderen op stoeltjes, bankjes en kussens.

Nadat ze hun verhaal van ± 200 woorden hebben afgerond schrijven ze een korte bio, voor op de achterkant van het boek.

Het tweede gedeelte van de workshop is het maken van de cover. We hebben een heleboel tijdschriften, papier, potloden en natuurlijk boeken uit de bibliotheek van daar. Sommige kinderen zijn zeer snel met het kiezen van een beeld voor op de cover, anderen tekenen een cover. Ik heb mijn laptop en scanner opgezet en een voor een scan ik de beelden, en maak de cover met de kinderen. Sommige hebben wel heel specifieke ideeen over de kleur. Maar er komen geweldige covers uit! Als de kinderen hun cover op het scherm zien ontstaan wordt het pas 'echt echt' voor hen, het ziet er zeer officieel uit.

Pas later als we de verhalen uitwerken en intypen lezen we goed waar de verhalen over gaan; kinderprostitutie, misbruik, zelfmoord, kindermoeders. We krijgen tranen in onze ogen. We merken dat het voor de kinderen heel wat betekend om hun eigen 'boek' te hebben, en na de verhalen te hebben gelezen geloof ik echt dat we iets konden bijdragen aan hun zelfvertrouwen. Gelukkig zijn er ook nog verhalen over dieren en cowboys!

extra foto's op facebook

http://www.facebook.com/#!/chris.gribling Op mijn persoonlijke facebookpagina staan extra foto's. Kijken is erbij zijn!

De jongens van Keleketla!

Armoe & rottigheid
Dagelijks leven

& wie zich kan redden

Is held van de straat

Klinkt Rock&Roll, maar de

Straatgeloofwaardigheid

Is hier niet meer dan

Noodzakelijk kwaad

Keleketla! Library wordt gerund door een aantal enthousiaste jongens, waaronder Quaz, Jabu en anderen, wiens naam ik maar niet kan onthouden (sorry, guys...;).
De vanzelfsprekende zorg waarmee ze de bezoekende kids omgeven is ontroerend, terwijl ze vinden dat ze niet zoveel bijzonders doen. De jongens bieden hun bezoekertjes letterlijk een Veilige Thuishaven ('home away from home'), temidden van hartverscheurende omstandigheden.
Terwijl we vanaf het balkon uitkeken op een rumoerige chaos (waar ik niet de straat op durf), chillen de jongens met elkaar, en houden intussen 'hun' kids in de gaten.
De een is dichter, de ander fotograaf, een derde grafisch vormgever (ontwierp ook de mooie letters van hun logo) en allemaal zitten ze diep in de HipHop.
Het zijn vrolijke jongens met het hart op de juiste plaats, een hoop creativiteit en -ook niet onbelangrijk- je kan met ze lachen.
Het handenschudden vereist enige oefening. Het gaat als volgt:

• Je begint met een gewone 'prettig-kennis-te-maken'-hand


• Vervolgens schuiven de vingers over de handrug naar over de eerste duimkoot: de 'wij-zijn-matties'-hand


• De vingers schuiven van de andere hand zonder dat het contact verbroken wordt. Als vanzelf haken de aaneengesloten vingers van de ander in de jouwe. Beide duimen staan omhoog.


• De duimen drukken tegen elkaar, tot ze knippend langs elkaar heen schieten. Dit wordt net zolang herhaald als de afscheidsconversatie duurt (NB: haast hebben ze niet, dus je kan even staan 'duimknippen')


• De echte 'afmakers' maken na het loslaten van de hand (let op: dit geschiedt glijdend) een vuist, die tegen de andere vuist stoot.


• Als teken van oprechtheid wordt de gebalde vuist tegen de eigen hartstreek gebonkt (hoe hard mag je zelf weten). Hierbij dient de ander wel aangekeken te worden, anders telt het niet.

Geloof me; als je afscheid neemt van vijf jongens achter elkaar, heb je het zo door.

Ze zorgden ook uitstekend voor ons. Toen we iets te eten gingen halen met ze in die rauwe buurt, voelden we ons volkomen veilig in hun aanwezigheid.

Het zijn, kortom, fantastische gasten, met wie het goed toeven is. Hard lachen met een pilsje erbij.

Yo!Yo!Yo!YoBurg

Vreemde gewaarwording
CowBoys in Afrika
Waarom ook niet?
Want de wereld is klein

Elf zenuwslopende
Zitvleesversterkende
Vlieguren kost het maar
Om hier te zijn


Zoek de verschillen
& ook overeenkomsten
Kijk om je heen
& vergeet de teevee

CowBoys zijn tijd-, maar ook
Plaatsonafhankelijk
Zo bezien valt ons
Verblijf reuze mee


Thuis is Gert Vlok Nel
De held van Zuid-Afrika
Hier heeft er niemand
Ooit van hem gehoord

Niemand kent Quaz, maar zijn
Enthousiasmerende
Echtheid & samenhang
Maakt dat hij scoort


Flits in de duisternis
Bliksems, geen donderslag
Krekels & vogels
Een hond hier of daar

Nacht in Johannesburg;
Koppelingschurende
Autogeluiden
Het leven blijft raar

JoubertPark

Zaterdag begon het echte werk. Het is de eerste keer dat we Book to Be gaan uitvoeren. We zijn benieuwd naar de verhalen van de deelnemers. Keleketla! Library is een soort van vrijplaats in het midden van JoubertPark. Dit is een gebied midden in Downtown Johannesburg. Ons is geadviseerd niet alleen over straat te gaan door onze gastvrouw Maria Kint. De plek wordt gerund door een aantal kunstenaars die vrijwillig hun tijd opofferen om een plek te creeëren waar kinderen zich veilig voelen. Stel je geen bibliotheek voor zoals in Nederland, maar een soort kraakpand, waar de vrijwilligers oude boeken verzamelen. Dit om kids de mogelijkheid te geven om te lezen.

Joubertpark is een rauwe buurt, ik zou er niet graag mijn kinderen laten opgroeien. Op straat gebeurt van alles. Het is zo kleurrijk. Ik weet nu al dat ik dat in Nederland niet zo zal zien. Het geluid van dit gedeelte van de stad is overdonderend. Je leeft in een orkaan van geluiden. Dit maakt het erg "impressing".

De library ligt naast de grootste taxistandplaats in het centrum van Johannesburg. Hierdoor is het een komen en gaan in deze regio. heerlijke plaatjes van mooie mensen. Op straat staan duizenden winkeltjes, hierdoor is er een grote bedrijvigheid. Je kunt er uren naar kijken.

Ik heb een prachtig T-shrt gekocht in een reggea shop boven de winkelstraat nabij Keleketla! "Black is Back" is de opdruk van het shirt, met koppen van Maarten Luther King, Malcom X, Peter Tosh en Bob Marley. De jongens hier zijn erg jaloers en ik weet dat ik er de blits mee ga maken in Tilburg.

De bilbiotheek ligt op het terrein van de Drill Hall. Dit is een oude legerplaats. Het leger vertrok 5 jaar geleden en nu wordt deze plek gerund door kunstenaars. Erg fijn en inspirerend.
Hier gaan we een aantal dagen doorbrengen. De vrijwillgers zijn erg enthousiast en het is hun eraan gelegen om ons te laten zien dat de JoubertPark area niet zo heftig is als onze gastvrouw ons doet geloven. Laten we hopen dat ze gelijk hebben.....

Meeting Quaz

Na wat heen-en-weer-gemail hebben we vandaag dan Quaz (die met die kekke zonnebril) ontmoet. Hij had zijn posse meegebracht. Fijne jonge gasten; dichters, dj's, dansers en wat dies meer zij. Met een wijntje erbij werd het een gezellig samenzijn.
Ook hier is het gewoon buiten roken, dus in de zomerzon werd er Drum gedraaid en alvast wat plannen gesmeed om de komende week fijne hiphop/poetry-samenwerkingen te bewerkstelligen. Op de expo-opening gaan we sowieso een optreden verzorgen, maar we maken zeker tijd vrij om te bezien wat er nog meer mogelijk is. Taal is tenslotte universeel (ze verstaan hier best nederlands en Afrikaans kan ik behoorlijk verstaan), dus dat gaat wel goed komen.
Helaas moest Quaz alweer snel weg om les te geven (creative writing), maar de kiem is gelegd voor een good flow samen. Opgezwolle was reeds bekend; ben benieuwd of ze mijn meegebrachte nederhop-cd's gaan waarderen.

Brood in Jo'burg

Vanochtend zaten we een peuk te roken op de binnenplaats van de kunstacademie alhier. We raakten aan de praat met een vriendelijke jongeman met een holandse vader, die vanwege het weer verhuisde naar Sheffield, hetgeen ook daar tegenviel, dus fluks naar Zuid-Afrika terugverhuisd. Hij had een braille-tattoo en had vernomen van een 'dutch artist' met zekere kwaliteiten. Bleek hij het gewoon over Herman Brood te hebben! Onze Rock&Roll-harten gingen sneller kloppen, dus hebben we hem aangeraden om vooral 'Shpritsz' aan te schaffen, teneinde 's mans bekendheid te intercontinentaliseren.
Viva Brood!

White man in Parking Lot

Vanochtend met Molemo Pascal Bracher opgehaald op Wits University, een zwitserse kunstenaar die deze morgen een performance in het winkelcentrum ging doen. Hij is doet live-versie van het 'geen verkoop van goederen' verkeersbord; een mannetje onder een paraplu, dat appels verkoopt. Wit geschminkt in een witte onderbroek met een witte parapu en een appel stapt hij uit de auto. Het duurt niet lang: het bord staat er niet voor niks, en de security heeft hem al gespot voor hij van de parkeerplaats is.

Meeting the Team

Een geweldige ontvangst vandaag bij Cultural Development Trust, met Molemo, de jongens van Keleketla, Binang Mmino dansgezelschap, Enzo van Slaghuis, Zakes en Quaz. Er zit een mooie overlap in projecten, zoals we nu zien, waar we een gezamenlijke ambitie vinden in het werken in een openbare context, in tegenstelling tot een kunstklimaat, met kunstliefhebbers, maar met hoge drempel voor een groot publiek. Geweldige lunch met wijn. Het weer is fenomenaal, en vergroot ons enthousiasme nog meer. Wat geweldig om met deze mensen te gaan werken.

Being there

Donderdag 11-2 zijn we vertrokken. De dag begon goed want "it was 20 year ago today" dat Nelson Mandela werd vrijgelaten. Wij werden al op het station in Tilburg hiemee geconfronteerd in de Metro. Vliegen is natuurlijk altijd fun. Niks is leuker om in een paralelle wereld te belanden waar mensen 's morgens om 9.30 uur aan de witte wijn met oesters zitten.
We hebben een goede bed and breakfast gerund door Peter van de Akker een freelance journalist uit Vught. Het is heerlijk om vanuit de winter in de zomer te stappen. 30 graden celisius maakt het leven hier erg aangenaam.
Ondanks de korte slaaptijden is het big fun. We zullen 100% gaan genieten en heel hard werken natuurlijk!!

Billen bloot

Het Book to be project begint steeds meer vorm te krijgen in mijn hoofd, en nu ook in beeld. Zoals ik bij het hoofdhangliedjes-project zelf de eerste hits inzong met Jeroen en Hans T. , zo maken we nu de eerste Books-to-be. Met de billen bloot.

Het valt me niet mee, denken in beeld gaat me een stuk makkelijker af dan het bedenken van een boek. En dan te bedenken dat ik ook nog moet schrijven indien er animo voor is...

Hans deed vandaag al een mooie eerste zet met Smokey & the Poet. Bij deze mijn eerste Book to be: Horace. En ik moet zeggen: ik krijg er stiekem nog goesting van om 't te schrijven ook.

Ik ben erg benieuwd of dit principe gaat werken in een workshop variant. Als je serieus bedenkt dat je het boek zou moeten schrijven, ligt de lat opeens heel wat hoger. Gelukkig zijn de dummy's niet zo dik. Dat scheelt wel in de lezers-verwachting.

Correct?

Wie herinnert zich nog de jaren tachtig, waarin het volgens de heersende correctheid ab-so-luut not done was om naar Zuid-Afrika te gaan?
De grote W.F. Hermans werd door Adriaan van Dis publiekelijk de mantel uitgeveegd door er tóch heen te gaan. Het is immers een land met op zijn minst een 'broedertaal' en enige gezamenlijke geschiedenis; als schrijver met louter literair-culturele motieven had W.F. geen politieke mening. Desondanks verklaarde Gemeente Amsterdam de schrijver tot Persona Non Grata... (Een blunder, 'met de kennis van nu', toch?)
Toen Elvis gevraagd werd naar een politieke menig, antwoordde hij: "Honey, I'm just an entertainer!"

Laten we het daar maar op houden dan.

Gedachten voor vertrek

Het is hier baaie koud. Volgens de laatste berichten gaat het komend weekend weer sneeuwen, terwijl het in Johannesburg een graad of 35 is (onze sjaals, mutsen en wanten zijn dus alleen voor de heen- en terugreis). Overigens schijnt het er wel behoorlijk te kunnen regenen, dus een regenjasje kan geen kwaad.

Afgelopen zondag hoorde ik nog een mooie jazzy uitvoering door Marcel Cuypers van "Sarie Marijs" (O bring my t'rug na die ou Transvaal), een liedje dat ik nog op de basisschool geleerd heb. Zingen de kinderen dat nog steeds klassikaal?
Het sluit wel mooi aan op de Afrikaanse poëzie die Gerrit Komrij bijeen gebracht heeft en die ik langzaam aan het lezen ben. Ik word diep geraakt door de unieke klank en zeggingskracht van die toch wat gekke taal. Alhoewel; Afrikaans is voor mij begrijpelijker dan Fries (& de gedichten een stuk minder oubollig;). Ik ben reuze benieuwd in hoeverre het Afrikaans daar nog gebezigd wordt, door wie en of het even verstaan- als leesbaar is. We zullen zien...

QUAZ
Verder verheug ik mij op de samenwerking met Quaz, o.a. rapper/MC/dichter uit Johannesburg. Op zijn website (http://quaz.wetpaint.com/) heb ik het een en ander gelezen en beluisterd; ik moet zeggen: dat smaakt naar meer!
Intussen hebben we e-mail-contact gehad en afgesproken dat we de expo-opening poëticaal op gaan luisteren en gedurende ons verblijf tijd vrijmaken om op wat voor manier dan ook samen iets tot stand te brengen. We zijn reuze benieuwd!

Nu nog een goed boek zoeken voor in het vliegtuig...

(wordt vervolgd)

Vooraf aan de Reis

Meer dan 5 jaar lopen de contacten tussen Mundial Productions en Tilburg CowBoys. Dit heeft geresulteerd in 2 grote projecten waarbij Tilburg CowBoys de kunst naar het Festival Mundial heeft gebracht. Het eerste project in 2007 was AchtvoorAcht (het is nog niet te laat!). Hierbij werden 8 verschillende kunstenaars uitgenodigd de 8 millennium doelstellingen te verbeelden. Dit project was zo succesvol dat we dit concept in 2008 in samenwerking met Novib, Cordaid en Icco hebben omgezet in het project 'Plein 2015' . Wederom 8 kunstenaars die de verbeelding van de doelstellingen realiseerden. Wat erg leuk is, is dat het fysieke plein op Festival Mundial nog steeds Plein 2015 heet.
2009 was een ander jaar. Grote projecten met veel kunstenaars en veel partijen hebben ook veel zorgen. Zo veel zelfs dat we in 2008 niet eens als uitvoerend kunstenaar op het festival aanwezig waren. Na een kleine evaluatie kwamen we er achter dat het weer tijd was om iets zelf te doen. Maar gegrepen door de thematiek van de MDG besloten we eigen thema's als 'ruilen en geven' om te zetten naar een nieuw project. Dit werd FotochequeFoto of Vanity Galery.
Het idee om te geven aan de Zuid Afrikaanse kunstenares Molemo Moiloa is dan ook een van onze nieuwe hoogtepunten als Tilburg CowBoys.
En dan nu naar Zuid Afrika. Donderdag 11-2-2010 vertrekken we om 11.00 uur vanaf Schiphol en 12 uur later zijn we in Johannesburg. Eindelijk zien we dan Molemo in het echt ipv als Hardboard plaat. We gaan mooie projecten doen, waarbi j we zeker nieuwe interessantte mensen gaan ontmoeten en inspiratie op gaan doen. Het worden zeker spannende dagen. Ik heb er heel veel zin in. We houden iedereen op deze manier op de hoogte.

TCB

Chris

Net op tijd

Bericht van de drukker dat de Book-to-be-dummy's net op tijd klaar zullen zijn. Woensdagavond kan ik ze ophalen. Gezien dat we donderdag in alle vroegte vertrekken is dat niks te vroeg.

Book To Be

Tilburg CowBoys’ Publishing gaat in Johannesburg boeken uitgeven die nog geschreven moeten worden. Gedetineerden in jeugdgevangenis ‘Leeukop’ en bezoekers van cultureel jongerencentrum ‘Keleketla!’ worden gevraagd waarover zij een boek willen schrijven. Vervolgens maken zij een zgn. ‘flaptekst’ en de omslagen voor hun eigen boek, met titel, beeld en een foto van de schrijver. Gevouwen om een blanco dummy wordt dit een Book To Be. Zo komt een bibliotheek van onvertelde verhalen tot stand.

Ieder Book To Be bevat een antwoordkaart. De koper van het boek stuurt deze kaart via Tilburg CowBoys’ Publishing naar de schrijver. Zo weten de schrijvers wie er op hun verhalen wachten en ontstaat direct contact met de lezers middels een ongeschreven boek.

Foto-Cheque-Foto

Op Festival Mundial 2009 hebben meer dan 250 bezoekers hun eigen, persoonlijke 'cheque-moment' beleefd. Bezoekers konden bij de Tilburg CowBoys op de foto om te laten zien dat zij een bedrag doneerden. Het geld werd gegeven aan de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Molemo Moiloa, die van deze giften een nieuw kunstproject heeft gemaakt: ‘The Bonfire of the Vanities’.

Tilburg CowBoys gaan van 11 tot 21 februari 2010 naar Johannesburg om daar de foto’s van ‘Foto-Cheque-Foto’ samen met het nieuwe werk van Molemo Moiloa te exposeren. Daarmee zijn de donateurs zichtbaar bij het nieuwe werk dat zij samen hebben bekostigd.

Onderste foto vlnr: Molemo Moiloa, Hans d'Olivat, Chris Gribling, Sander van Bussel