maandag 15 februari 2010

De jongens van Keleketla!




Armoe & rottigheid
Dagelijks leven
& wie zich kan redden
Is held van de straat

Klinkt Rock&Roll, maar de
Straatgeloofwaardigheid
Is hier niet meer dan
Noodzakelijk kwaad


Keleketla! Library wordt gerund door een aantal enthousiaste jongens, waaronder Quaz, Jabu en anderen, wiens naam ik maar niet kan onthouden (sorry, guys...;).
De vanzelfsprekende zorg waarmee ze de bezoekende kids omgeven is ontroerend, terwijl ze vinden dat ze niet zoveel bijzonders doen. De jongens bieden hun bezoekertjes letterlijk een Veilige Thuishaven ('home away from home'), temidden van hartverscheurende omstandigheden.
Terwijl we vanaf het balkon uitkeken op een rumoerige chaos (waar ik niet de straat op durf), chillen de jongens met elkaar, en houden intussen 'hun' kids in de gaten.
De een is dichter, de ander fotograaf, een derde grafisch vormgever (ontwierp ook de mooie letters van hun logo) en allemaal zitten ze diep in de HipHop.
Het zijn vrolijke jongens met het hart op de juiste plaats, een hoop creativiteit en -ook niet onbelangrijk- je kan met ze lachen.
Het handenschudden vereist enige oefening. Het gaat als volgt:

  • Je begint met een gewone 'prettig-kennis-te-maken'-hand

  • Vervolgens schuiven de vingers over de handrug naar over de eerste duimkoot: de 'wij-zijn-matties'-hand

  • De vingers schuiven van de andere hand zonder dat het contact verbroken wordt. Als vanzelf haken de aaneengesloten vingers van de ander in de jouwe. Beide duimen staan omhoog.

  • De duimen drukken tegen elkaar, tot ze knippend langs elkaar heen schieten. Dit wordt net zolang herhaald als de afscheidsconversatie duurt (NB: haast hebben ze niet, dus je kan even staan 'duimknippen')

  • De echte 'afmakers' maken na het loslaten van de hand (let op: dit geschiedt glijdend) een vuist, die tegen de andere vuist stoot.

  • Als teken van oprechtheid wordt de gebalde vuist tegen de eigen hartstreek gebonkt (hoe hard mag je zelf weten). Hierbij dient de ander wel aangekeken te worden, anders telt het niet.
Geloof me; als je afscheid neemt van vijf jongens achter elkaar, heb je het zo door.

Ze zorgden ook uitstekend voor ons. Toen we iets te eten gingen halen met ze in die rauwe buurt, voelden we ons volkomen veilig in hun aanwezigheid.

Het zijn, kortom, fantastische gasten, met wie het goed toeven is. Hard lachen met een pilsje erbij.